Dag 8

Bij het ontbijt vanmorgen vragen we Celeste wat ze wil eten. De keuze laat lang op zich wachten, dus besluiten we voor haar te kiezen. Wat stiekem best slecht is: we proberen iedereen ervan te overtuigen dat Celeste tijd nodig heeft, en wat doen we zelf...? Bij terugkomst van het buffet staat er op haar scherm: beschuit, beschuit, croissant, ei, niet, ei, ei, ei ei. Zoals  op de foto te zien is, staat dit alles bij elkaar. Ze weet dus heel goed wat ze wil, alleen beheerst ze nog niet de fijne motoriek. Het eitje gaat er trouwens heel rap in. 

Ook tijdens de therapie wordt er hard gewerkt met Proloque2go. Vandaag hebben de therapeuten de dieren gemodelleerd. Wat opvalt is dat Celeste er weinig aandacht voor heeft als het haar niets oplevert. Op het moment dat ze zelf haar handen moet gebruiken om iets duidelijk te maken, heeft ze wel aandacht voor de iPad.

 

Het is heel interessant om te zien hoe de dolfijntrainster communiceert met Chabelita, die er vandaag heel veel zin in heeft. De trainers gebruiken handgebaren om de dolfijnen opdrachten te geven, zoals het brengen van een bal, rustig of juist snel een rondje zwemmen, dansen of een mooi geluid maken. Ze gebruiken verder een fluitje dat een heel hoog geluid maakt. Als ze daarop fluiten betekent het 'ja' of 'goed'. De dolfijn krijgt vervolgens een beloning in de vorm van een visje, een enthousiaste aanmoediging of een aai. Dolfijnen zijn sociale dieren en gek op aandacht, en willen daarom heel graag goed hun best doen.

Elke dolfijn heeft ook echt een eigen karakter; Chabelita is de diva van het stel. Je moet haar goed kunnen lezen, want als je dingen aan haar vraagt waar ze geen zin in heeft, dan zwemt ze weg en komt ze niet meer terug bij het dock. Zo heeft ze momenteel geen zin om te springen, waardoor je dit dus beter niet van haar kunt vragen. Daarnaast is ze ook de zachtaardigste van het stel. Ze vindt het bijvoorbeeld helemaal niet erg als Celeste een onverwachte beweging maakt, of haar benen op haar rug legt. Dat komt goed uit, aangezien Celeste nog wel eens onverwacht uit de hoek kan komen.

 

Vandaag heeft Celeste weer een heel goede therapiesessie. Ze pakt een aantal keer goed de bal aan van Chabelita, waarna ze de bal weer terugduwt, en dat met twee handen. Een doel van de therapie is om Celeste te leren dingen weer terug te geven. Het lukt vandaag ook om een ring om de snuit van de dolfijn te leggen, en dat is heel knap.

Aangezien Celeste heel erg op zoek is naar externe prikkels, zeker in haar mondgebied, wordt haar mondmotoriek veel gestimuleerd. Dit doen ze door vibraties te geven rondom haar mond en wangen, waardoor hopelijk de lipsluiting verder verbetert, zodat ze minder gaat kwijlen en andere geluiden kan produceren.

Celeste wordt na de sessie teruggebracht met een kauwstaaf, waar ze tevreden op kauwt. Hiermee kan ze prikkels verwerken en tevens haar fijne motoriek oefenen. Wellicht is een dergelijk item ook iets voor thuis in Nederland.

 

Celeste zit inmiddels alweer breeduit te gapen, dus op naar haar bedje voor een dutje.